As sortes do ano

-->

E choveu. Se nos fiamos das “sortes do ano”, xa saberemos que xaneiro vai ser un mes de agua. Guiarse dos primeiros días do ano para predecir a meteoroloxía dos 12 meses, é umha desas transmisións que che se incrustan na memoria e xa non te deixan nunca.

Lembro que, cando era cativo, umha cousa que me facía muita ilusión era a chegada do 1 de xaneiro para reemplazar o calendario. Un almanaque (ou 2) que nunca faltou na casa, aínda que se consultara con máis ou menos asiduidade. Retirar da parede o vello almanaque, xa algo enrugado e con algumha que outra mancha na memoria para colocar no seu lugar o novo documento, tinha un aquel de ritual e muito de xogo emocionante.
Este xogo, cicais tan emocionante como o propio troco do díxito, permitía descubrir a apariencia do novo ano en offset e, pola seriedade outorgada a tal prática, sabiamos que non podiamos nin siquer imaxinar a apariencia dun novo ano até ver pendurado na parede o almanaque correspondente.

Aquel desexo de que o tempo correra veloz, para ver que forma tinhan os anos seguintes ou os da lonxana década dos ’90 (custaba un mundo pensar no 2000), fortalecía o xogo, o ritual, ao tempo que nos convertía en receptores das tradicións familiares. Costumes –os máis deles- sen grande base empírica, mais sobre os que se asenta algo tan grande como a identidade e a comunidade propias.