Agora que se
achega a fin do ano e –portanto- o momento de facer balanzo do acontecido neste
2011, quero facer un repaso do que mudou o panorama en relación ás mesmas datas
do 2010. Comezo polo que considero pasos atrás ou empeoramentos da situación.
Reforma
constitucional. Despois de tres décadas escoitando que a reforma da
Constitución era un trámite excesivamente farragoso, pouco menos que imposíbel;
no pasado mes de agosto, e pola porta de atrás, os 2 principais partidos
espanhois pactan umha reforma da Lei fundamental, tan axinha que nin fomos quen
de seguir os pasos no día a día. Esta reforma leva implícita umha renuncia por
lei á inmunidade soberana que como Estado tinha Espanha, facendo que apartir de
agora o pagamento da díbida sexa prioritario, en sacrificio do gasto social e
mesmo dos recursos humáns.
Paro. Máis de
300.000 persoas incrementan o nível de desemprego rozando xa umha cifra
difícilmente asumible. Miles de empresas –por outra parte- fecharon as súas
portas neste ano. Pensemos que xa van caminho dos 5 millóns o número de espanhois
que pasaron de contribuir ás arcas do Estado a percibir dos fondos públicos (ben
merecidos, por suposto).
Moeda. Pasado 21 de novembro, a investigación do Credit Suisse dixo
que o euro está entrando "nos seus últimos días como nós
actualmente coñecemos”. O último
Cumio da UE semella que evitou a
ruptura da moeda única, mais a dúbida que nos asalta é a que prezo e por cuanto tempo manteremos a
unidade monetaria.
Golpes de Estado
encubertos. Pouco a pouco vaise extendendo polos medios de comunicación o ruxe-ruxe do desprestixio da clase
política (a verdade é que eles fixeron ben por esta circunstancia). E, pouco a
pouco tamén, os mercados vanse animando a saír das sombras e intervir máis nos
governos dos Estados. Véxanse os exemplos palpables de Grecia e de Italia, sen conhecermos
os acordos de Portugal e Espanha.
Caixas. Agora si.
2011 foi o ano no que o Estado deixou de ter banca pública. Desaparecida
(malvendida) anos atrás a noutrora Caja
Postal, só ficaban as caixas territoriais, que ás veces funcionaban como complemento
dos “lobbies” de turno do seu territorio. Exemplos de como non se debe xestionar
umha entidade bancaria tinhamos varios, aínda que tamén existían exemplos do
contrario. Repasando, así de memoria, a empresa pública espanhola rendíbel fica reducida
a Loterías do Estado (é de prever que
por pouco tempo).
Xenera certo desacougo que nun cuarto de século Espanha
perdera o control sobre a enerxía, as comunicacións e as finanzas (realmente,
só nos queda o exército para poder defender a nosa soberanía)
Ameaza de regreso de
Mecano. Mimadrinha...
Ningún comentario:
Publicar un comentario