Apuntamentos eleitorais

Xa pasou cuase umha semana desde a celebración das eleccións xerais en Espanha e, sen azos de querer converterme en analista eleitoral (máis do que cualquer cidadán arredor dumha taza de café), si quería traer aquí algumhas reflexións mui puntuais ao respeito.

Os 2 partidos que alternan desde 1982 nos governos do Estado perderon a confianza de cuase 4 millóns de votantes (perda auspiciada nomeadamente polo partido que sustentaba até agora o governo), circunstancia esta que outorga un sonoro suspenso ao xeito de “facer política” demostrado nos últimos anos.

Primeiro: O PP ganhou indiscutiblemente as eleccións. Coas reglas que temos, comúns para todos, e os resultados do domingo, a candidatura de Rajoy obtén sen ningún tipo de discusión a maioría absoluta para governar o Estado.

Segundo: A maioría absoluta do PP forxouse nun 30 % do eleitorado (é dicer, votaron PP menos dun tercio dos espanhois con direito a voto, poucos máis dos que ficaron na casa sen ir votar). Este feito –por forza- debería de facer reflexionar sobre a pouca proporcionalidade na composición das Cortes.

Terceiro: O PSOE levou o batacazo máis grande da súa historia. Cicais non venha mal aprender que os experimentos fanse con gasosa e non con ideoloxías (aínda que no caso do PSOE, isto último excasee). A perda de confianza nos socialistas por parte de máis de 4 millóns de eleitores foi –sen lugar a dúbida- a principal causa da maioría absoluta do PP, xa que un bon número deses 4 millóns non acadaron representatividade en ningún escano.

Cuarto: O PP obtivo 500.000 votos máis ca nos anteriores comicios, polo que a súa maioría absoluta fórxase na súa masa eleitoral e pouco máis. Non consegue un trasvase importante dos 4 millóns que deixan de votar ao anterior governo e apostan por outras forzas ou por ficar na casa

Quinto: O voto nulo duplicouse. A suma de votos nulos e brancos foi de 650.000

Sexto: Os partidos chamados minoritarios cuase duplican a súa presenza no Parlamento, pasando de 27 a 51 escanos (devolvendo á Cámara Baixa un colorido que non tinha desde varias lexislaturas atrás). Cousa a ter en conta aquí é a escasa proporcionalidade outorgada a estas forzas, que reciben o 21,95% dos votos válidos para os 51 escanos, mentres o PSOE consegue máis do doble de escanos (110) cun escaso 7% de diferenza (28,73%).

Sétimo: No ámbito local, o BNG non consegue -por enésima vez- invertir a súa traxectoria descendente (iniciada xa vai para 10 anos). Nin siquer cuando a sangría de votos perdida polo PSdG se espalla entre o resto das forzas políticas. Extrapolando os resultados, na cidade de Ourense estarían a piques de perder un novo concelleiro.

É de lamentar que forzas como Equo ficaran ás portas de acadar a representación parlamentar. Este feito, xunto aos millóns de votos acadados por IU e UPyD traducidos nun reducido número de escanos, debería de nos ponher mans á obra para reformar o proceso eleitoral na procura dumha maior proporcionalidade na composición das Cortes. Mais ollo, que esa reforma non se convirta en umha caza de bruxas contra dos partidos máis débiles, que estes días ouvense ideas mui pelegrinas que mesmo meten medo. E para ruborizarnos xa abondou con aquela Subcomisión creada no 2008 e disolvida no 2010 para a reforma eleitoral.

Neste senso, cuando escoito á Rosa Díez laiarse da proporcionalidade dos escanos, non vexo que faga referencia a Euscadi, onde os deputados de Guipúzcoa chegan a triplicar o “custe” en votos dos de Álava. Precisamente grazas a isto UPyD ten representación na Cámara basca, acadando 1 escano con pouco máis do 2% dos sufraxios, mentres que para acadar este escano, EA (por exemplo) ten que obter o 3,68 %.

Para rematar, tristemente constato que umha vez a política se converteu nun sector económico, nun xeito de vida, o governo do pobo e a conexión coa realidade víronse seriamente danadas; centrándose os intereses dos nosos políticos no control do aparato; é dicer, faise máis interesante ter poder sobre o partido que vai decidir quen ocupa as cadeiras nos escanos dos distintos parlamentos e concellos que luitar por intervir no futuro do pobo ao que representan.