A voltas coa "marca Espanha"

Falar da marca Espanha implica a existencia dun produto ou linha de produtos que poidan identificarse con esta marca. O que me xenera dúbidas (realmente, o que non me encaixa de ningún xeito) é cuais son os elementos comúns a eses produtos.

Despois de darlle muitas voltas e tentar diagnosticar o perfil da empresa espanhola de éxito, chego a umha primeira conclusión, aínda que non definitiva nin todo o atractiva que quiser: Os produtos acollidos baixo esta marca deberían provir dalgumha multinacional que tribute nalgún paraíso fiscal. Por ende, a empresa debería estar creada na súa orixe con cuartos públicos e privatizada para ponhela nas mans dalgún amigo do Presidente de turno. Por outra parte, a man de obra precisa para a creación do produto sería marroquí, romanesa ou dalgún outro país no que a precariedade laboral estexa legalizada e normalizada. Temos así un primeiro perfil aproximativo da persoa xurídica que xeneraría o negocio; pasamos agora a pensar con que produtos. 

De entrada desbotamos os produtos máis folclóricos, tais como a bailaora flamenca ou o touro (cos televisores tan estreitinhos da actualidade, morreu cualquer posibilidade de negocio) e os cadelos de cabeza frenética par as bandexas dos automóbiles.

Tamén desbotaremos os artigos de alimentación producidos en lugares nos que nunca se invertiu no seu desenvolvemento (diso os galegos sabemos muito), por non termos vías de alta capacidade para exportalos coa rapidez demandada.

E visto o visto, tamén podemos desbotar os produtos financieiros, pois o seitor bancario espanhol ten amosado a súa condición parasitaria do sistema público, sempre presto a asumir as súas perdas.

Entendo que a marca Espanha tampouco debera incluír ao seitor da moda, pois aínda recentemente recurrimos a umha marca italo-rusa para desenhar a imaxe que queriamos transmitir ao mundo nos últimos Xogos Olímpicos.

E, por último, entendo que tampouco entran na marca que lle enche a boca ao sr. Margallo aqueles produtos manufacturados noutra língua que non sexa o castellano (aínda que si sexa espanhola), por non ser "suficientemente espanhois".

Apesar de todo, aínda hai muitas empresas que van facendo as cousas todo o ben que poden, e mesmo acadan umha trascendencia e un carisma internacional de primeiro orde sen trasladar o seu enderezo fiscal ás Barbados, ás Caiman, a Miami ou a cualquer outro deses lugares dos que ben podemos imaxinarnos o que se benefician as arcas públicas espanholas (casos como Acerinox, Bluesens, Amadeus, Eroski, Ono, Gamesa, EyeOs...).  O que xa non tenho tan claro é se a estas empresas lles interesaría asumir os custes de imaxe que lles acarrearía umha relación coa marca que nos ocupa.

Claro, que sempre podemos pensar que a marca Espanha non é outra cousa que o nome co que se conhece no exterior aos negocios do monarca, mais iso é ser mui malpensados, ou non?